ضمانت یکی از مباحث مهم درخصوص اسناد تجاری است. ماده 249 قانون تجارت می گوید:«ضامنی که ضمانت برات دهنده یا محال علیه یا ظهرنویسی را کرده فقط با کسی مسئولیت تضامنی دارد که از او ضمانت نموده است.» بنابراین ضامن با قید هر عبارتی که حکایت از ضمانت وی نماید و یا حتی بدون درج هیچ عبارتی و به صرف امضاء یا حتی مهر در سند، تعهد به پرداخت می نماید و نمی توان با الزامی دانستن امضای ضامن، ضمانت یا مهر را غیر معتبر تلقی کرد.
زیرا مهر نیز همانند امضاء می تواند معرف شخص معین بوده و حاکی از اراده صاحب آن بر قبول تعهد باشد. البته به منظور جلوگیری از بروز هرگونه تعبیر و تفسیری بهتر است پشت سند مهر یا امضاء و تصریح گردد که ضمانت تضامنی است و نام مضمون عنه هم آورده شود و تاریخ ضمانت نیز به حروف توسط ضامن مشخص شود زیرا هرچند قانونگذار به آن اشاره نکرده است اما این امر از سؤاستفاده های احتمالی ناشی از درج تاریخ خلاف واقع جلوگیری می نماید.
